سختی گیر

سختی گیر

سختی گیر دستگاهی برای از بین بردن مواد معدنی که بر اساس عبور آب از منابع زیر زمینی بیش از حد مجاز جذب آب شده و باعث سختی آب میشود.

سختی گیر را بیشتر با نام آب شیرین کن میشناسند

میزان سختی در آب را براساس مقدار گرم در هر لیتر بیان میشود.

طبق استاندارد WHO حداکثر مقدار مجاز در آب 500 میلی گرم در یک لیتر آب میباشد.

دلایل استفاده از سختیگیر

آب سخت مشکلات عدیده ای بوجود میاورد که در زیر به بیان تعدادی از این موارد میپردازیم:

1. نوشیدن آب سخت باعث بوجود آمدن مشکلات گوارشی و ایجاد سنگ کلیه برای مصرف کنندگان آن میشود.
2. در بویلر موتورخانه آب سخت باعث ایجاد رسوب بر روی دیواره و لوله شده که باعث کاهش راندمان دیگ میشود.
3. در صنایع و سیستم های مورد استفاده در آن ها دستگاه های بسیاری وجود دارد که با اب سرو کار دارند، بنابراین وجود آب سخت باعث ایجاد مشکل در سیستم میشود.

طرز کار سختی گیر رزینی

سختی گیر دارای یک مخزن است که جنس آن معمولا از ورق فولادی میباشد و نسبت به حجم آب دارای ابعاد مختلف میباشد.

آب از قسمت بالایی بر روی بستر رزینی ریخته میشود و با عبور از میان رزین املاح کلسیم و منیزیم موجود در آب سخت از آن گرفته شده و آب به اصطلاح نرم توسط نازل های موجود در قسمت تحتانی از سیستم خارج میشود.

رزین با استفاده از یک فرایند یونی، سدیم را با  املاح سخت کننده آب که عمدتا کلسیم و منیزیم  میباشد، تعویض میکند.

این فرایند تا زمانی ادامه پیدا میکند که به مقدار زیادی کلسیم و منیزیم از آب حذف شده و بجای آنها سدیم با آب محلول شود.

شیرهای مورد استفاد در بکواش سختی گیر رزینی

در عملیات بکواش از سه نوع شیردستی، نیمه اتوماتیک. تمام اتوماتیک استفاده میشود.

در شیر سولو ولو، ابتدا شیر را در حالت عملیاتی قرار میدهیم تا به آب اجازه ورود به سختی گیر را پیدا میکند و باعث حذف مواد معدنی کلسیم و منیزیم از آب میشود.

سپس باید شیر را در حالت بکواش قرار دهیم تا توسط مکش، باعث ورود محلول سدیم کلرید به رزین و انجام عملیات بکواش سیستم شود.

در شیر نیمه اتوماتیک برخی از مراحل و در شیر تمام اتوماتیک تمام مراحل بالا به صورت خودکار انجام میشود که امتیاز بسیار بالایی برای این شیر ها در مقابل شیر سولو ولو محسوب میشود.

سختی گیر

از سختی گیر آب برای از بین بردن کلسیم و سایر مواد ایجادکننده رسوب استفاده می‌شود.

سختی گیر دارای انواع مختلفی میباشد که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1- سختی گیری رزینی

2- سختی گیر مغناطیسی

3- سختی گیر الکترو مغناطیسی

سختی گیر رزینی

 سختی گیر رزینی آب دارای فرایند تبادل یونی است که این کار توسط رزین انجام می‌پذیرد. زمانی که آب از مخزن پر از رزین عبور می‌کند ، یون‌های کلسیم و سایر مواد معدنی موجود در آب با یون‌های موجود در رزین مانند سدیم عوض می‌شوند و بدین ترتیب یون‌های که باعث سختی آب می‌شوند از آب خارج می‌شوند.

ظرفیت رزین برای تبادل یون محدود و در طی فرآیند تبادل یونی کاهش می‌یابد.سختی گیرها برای استفاده بهتر از رزین نیاز به بازسازی دارند.

 بازسازی به‌طورکلی شامل جایگزینی شیمیایی یون‌های سخت‌کننده مانند یون‌های کلسیم از رزین با یون‌هایی که بی‌تأثیر مانند سدیم در آب است. 

این تعویض به‌طورمعمول با واردکردن محلول احیاکننده کلرید سدیم یا کلرید پتاسیم به داخل بستر رزین از  طریق مخزن آب‌نمک انجام می‌شود. احیای بستر رزین رسوب زدا آب‌ در هر دو جهت موافق یا مخالف جریان آب باشد که به‌طورکلی به‌عنوان "بای پس" شناخته می‌شود.

سختیگیر مغناطیسی

میزان سختی آب در مناطق جغرافیایی متفاوت می‌باشد که از طریق انجام آزمایش قابل‌اندازه‌گیری می‌باشد.

از سختی گیر مغناطیسی در محیط هایی استفاده میشود که عدم رسوب گذاری آب برای مسافت مشخصی مد نظر باشد مانند مسیر آب داخل چیلر.

سختی گیر مغناطیسی باعث از بین رفتن سختی آب نمیشود بلکه با استفاده از میدان مغناطیسی و مکانیزم خود باعث میشود آب برای مسافت و برد مشخصی رسوب گذاری نکرده و به بدنه و جداره دستگاه نچسبد.

ظرفیت سختیگیر

برای تعیین ظرفیت سختی باید از دو فاکتور دبی جریان  وهمچنین میزان سختی آب مطلع باشیم.

بهترین روش برای مشخص کردن میزان سختی آب گرفتن یک نمونه آب به آزمایشگاه و مشخص شدن میزان دقیق سختی آب میباشد.

با ضرب سه مقدار دبی بر حسب گالن بر دقیقه، سختی آب بر اساس ppm و مدت دوره آب، ظرفیت سختی گیر بر حسب گرین بدست میاید.